مشمولین خدمت دوره ضرورت چنانچه در مدت آموزش اولیه و یا در حین خدمت مرتکب غیبت یا فرار گردند به نحوی که ادامه خدمت آنان مستلزم تجدید دوره آموزش باشد، ضمن رسیدگی قانونی به غیبت یا فرار آنان، مجدداً به دوره آموزش اعزام میشوند و پس از پایان آموزش در یگان قبلی به خدمت ادامه میدهند. مدت آموزش قبلی این افراد جزء خدمت آنان محسوب نمیگردد.
نیروهای مسلح موظفند در اجراء اصل یک صد و چهل و هفتم (147) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تعدادی از کارکنان وظیفه خود را بنا به درخواست دولت برای امور امدادی، تولیدی، جهاد کشاورزی، آموزشی، تحقیقاتی و پژوهشی، بهداشتی و درمانی مشروط بر این که به آمادگی رزمی نیروهای مسلح آسیبی وارد نیاید در اختیار دولت قرار دهد.
دولت میتواند از خدمات کارکنان وظیفه به دو صورت زیر استفاده نماید: الف- به عنوان کارکنان وظیفه برای انجام خدمت دوره ضرورت ب- به عنوان استخدام تعهد خدمتی
کلیه کارکنان وظیفه که در اجراء ماده فوق در اختیار دستگاههای دولتی و نهادها قرار میگیرند باید قبل از به کارگیری، دورههای آموزش نظامی مورد نیاز را در نیروهای مسلح طی نمایند.
مدت آموزشهای نظامی و برنامه تفصیلی آنها مطابق با اساسنامه مربوط در نیروهای مسلح است.
هفتاد درصد (70%) کارکنان وظیفه اختصاص یافته به هر یک از صورتهای مذکور در تبصره ماده (66) این قانون باید در مناطق محروم به کارگرفته شوند مگر نخبگان و افرادی که مدرک تحصیلی کارشناسیارشد و بالاتر دارند و خدمت آنان در مناطق غیر محروم به تشخیص بالاترین مقام سازمان ذیربط ضروری باشد.
تعیین هر یک از دستگاهها برای استفاده از خدمت مشمولین اعم از مشمولین بندهای (الف) و (ب) تبصره ماده (66) و همچنین تعداد نیازمندی آنها بر اساس درخواست دستگاه دولتی و تأیید دولت، پس از بررسی ستاد کل به تصویب فرماندهی کل میرسد.
مشمولین موضوع بند (الف) تبصره ماده (66) پس از طی آموزش نظامی برابر مقررات این قانون به درجات نظامی نایل و برای انجام خدمت دوره ضرورت مأمور میگردند و پس از پایان خدمت نیز از کارت پایان خدمت دوره ضرورت که توسط سازمان صادر میگردد برخوردار میشوند.
استفاده از لباس نظامی و علائم آن توسط کارکنان وظیفه مأمور به مراکز دولتی ممنوع است و در صورت درخواست بالاترین مقام سازمان به کارگیرنده و موافقت ستاد کل لباس متحدالشکل با علائم مشخص برای این کارکنان طراحی میشود.
حقوق و مزایا، خوراک، پوشاک، خوابگاه، بهداشت، درمان و سایر حقوقی که کارکنان وظیفه نیروهای مسلح از آن برخوردار میگردند، از محل بودجه دستگاه به کارگیرنده تأمین میشود. میزان هزینه مربوط به هر یک از آنها برابر با مقررات جاری در نیروهای مسلح است که همه ساله از سوی ستاد کل ابلاغ میگردد.
مواد (6)، (8) و (9) قانون نیز مشمول مقررات این فصل میگردد.